پاسپورت!
فرض کنید که تصمیم گرفتید که تابستون برگردید ایران. داستان از تصمیم شما شروع میشه و از اونجایی ادامه پیدا میکنه که برای بعضی امور گذرنامهای کارتون به " دفتر حفظ منافع جمهوری اسلامی ایران در آمریکا" واقع در سفارت پاکستان میافته. خوب اولین کاری که باید کرد باید به webpage اونها سر زد و آدرس و شماره تلفن اینها رو پیدا کرد.
سوال: حدس بزنید آدرس webpage دفتر حفظ منافع ایران در آمریکا چیست؟
الف: حروف اول " دفتر حفظ منافع جمهوری اسلامی ایران در آمریکا" به زبان انگلیسی یا فارسی؟
ب: یک عبارت مختصر نظیر iranembassy.us یا iran-section یا IR-section یا ...
ج: هر چیزی که اسم ایران یا علامت IR تویش باشد
د: هر چیز معقول دیگر!
آدرس webpage دفتر حفظ مفافع ایران در آمریکا، www.daftar.org است !!!!!!! این ایرانیها رو اگر ببرند بهشت هم آخرش ایرانید. قدم بعدی اینه که تلفن کنید تا مطمئن بشید مدارکی که توی webpage نوشته همونی هست که اونها واقعا میخواهند (بنا به توصیه دوستان حتما این کار رو باید بکنید. ایرانی جماعت تا صدتا قسم حضرت عباس نخوره نمیشه بهش اعتماد کرد). هر بار که تلفن میزنید باید حداقل بیست دقیقه پشت خط منتظر باشید تا یکی بالاخره به شما جواب بده (دوستان تجربهی ۵۰ دقیقه و یکساعت هم داشتند). در طول این مدت میتونید از موسیقی اصیل ایرانی و تواشیح و مداحی لذت ببرید. بعد از اون آقایی گوشی رو بر میدارند و شما همهی مدارک رو باهاشون چک میکنید دو سه بار. فردای اون روز برای اینکه باز هم مطمئن بشید دوباره تلفن میزنید و همهی سوالها رو دوباره هم میپرسید که هیچ شک و شبههای باقی نمونه. ظهر روز بعد مدارک رو برای دوستتون که نزدیک شهر واشنگتن زندگی میکنه پست میکنید...
بعد از یک هفته...
مدارک که قرار بوده ۳ روزه به دست دوستتون برسه هنوز به دست اون نرسیده. به ادارهی پست تلفن میزنید. اونها هم میگویند همونقدر که شما میدونید اونها هم میدونند. از شما میخواهند که چند روز دیگه صبر کنید.
بعد از دو هفته ...
on-line tracking نشون میده که آخرین بار بستهی شما در ادارهی پست بوده. ولی بعد از اون به هیچ جایی نرفته... دیگه صبرتون داره تموم میشه. پا میشید میرید ادارهی پست
بهشما گفته میشه که احتمالا بستهی شما گم شده! آقای پست میگه که احتمالش واقعا کم هست ولی گاهی اوقات پیش میاد دیگه!!!
توی ادارهی پست دعوا راه انداختید. به مسوول بداخلاقش میگویید که من به شما صد بار گفتم این پاسپورته! مهمه! گفتم با مطمئنترین پستی که دارید بفرستیدش. حالا به همین سادگی گم شده؟؟؟!!! آقای پست با خونسردی به شما میگه که : حالا شوده!!! (به لهجهی شیرین آذری بخونید).
دوستان عزیزتون به شما دلداری میدهند:
- "من یکی رو میشناختم توی آمریکا پاسپورتش رو گم کرده بود مجبور شده دوسال کمپ جنگزدهها زندگی کنه"
- "شنیدم اگه پاسپورتت رو بهمراه کارت پایانخدمت گم کنی، دیگه هرگز نمیتونی از کشور خارج بشی."
- "من شنیدم یکی از کسانی که کارت پایان خدمتش رو گم کرده بود اعدامش کردند!"
...
به داشتن دوستان خوبتون افتخار میکنید.
از ادارهی پست شکایت کردید. ولی چهفایده. شکایت که برای شما پاسپورت و کارت معافیت نمیشه. اعصابتون خرد و خمیره. همینجوری پشت کامپیوتر نشستهاید و روزی ۱۰۰۰۰۰۰ بار دکمهی on-line tracking را میزنید...
فرمهای گذرنامهی المثنی رو download کردید و درحال پرکردن هستید. باید از ادارهی پلیس و افبیآی و سیآیای و کاگب و گشتاپو و هزار تا سازمان و وزارتخونهی دیگه شهادتنامه و رضایتنامه و گواهینامه بگیرید. شونصد هزار نفر هم باید فرم استشهادیه پر کنند ...
بعد از چهاردهروز...
دوستتون به شما تلفن میزنه که پاسپورت شما توی یک بستهی خاکی و روغنی! با کلی چسب دور و برش به دستش رسیده...
اینقدر اعصابتون خمیر شده که نمیدونید باید خوشحال باشید یا داد بزنید یا ...
دوستتون فرداش مدارک شما رو میبره دفتر حفظ منافع. اونجا بهش گفتهمیشه که این کارهایی که شما میخواستید رو اینجا نمیکنیم!! و وقتی دوستتون براشون توضیح میده که اولا توی وبسایت این نوشته شده و ثانیا چند بار پشت تلفن هم چک شده باز همون جواب رو میگیره. همونجا به شما تلفن میزنه و یکساعت بحث و بگو مگو با عزیزان دفتر ... دردسرتون ندم، آخرش کار رو انجام نمیدهند.
تمام وقتهای ویزا و بلیط و همهچیز رو از دست دادید... به جان این شرکت usps و همهی ایرانیها در اقصی نقاط جهان دعا میکنید و برای پدر و مادرشون فاتحه میخونید...
(اگه فکر میکنید این کرامات از ادارهی پست ایالات متحده بعیده، این هم tracking number، خودتون بروید چک کنید که این بسته از ۶ جولای تا ۱۹ جولای کجا بوده! 70050390000028966351 )
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
سیاست:
مصاحبهی رییس جمهور محبوب با خبرنگار شبکهی سیبیاس بالطبع یکی از تکاندهندهترین اتفاقات هفتهی گذشته بود. من یک سوال از نهاد رییسجمهوری دارم و اون اینه که چرا اجازه میدهید چنین خبرنگارهای عجیبی، طوری با رییس جمهور یک کشور مصاحبه کنند که دوستان آمریکایی من هم از رفتارشان اظهار شرمندگی کنند. هنوز بعضی وقتها عبارت "میفهمی" ( do you understand) کریستین امانپور در مصاحبهی قبلیش با همین جناب رییسجمهور در سرم اکو میشود، که این جناب خبرنگار باسابقهی شبکهی سیبیاس به "رییس جمهور یک کشور" (حالا خوب یا بدش را من کار ندارم) میگوید:
answer the question, it is a yes/no question !!!!
و یک پیشنهاد هم به نهاد محترم ریاست جمهوری که به نظر خیلی جالب نیست که یک رییس جمهور در یک مصاحبهی اختصاصی که حتما وقت مشخصی دارد به خبرنگار بگوید:"من کلی کار دارم و مثل شما که بیکار نیستم!" ... و هزار مورد دیگر. باز خدا بیامرزد پدر و مادر مترجم رییس جمهور را که همهی اینها را ملایمتر ترجمه کرد و قدری هم سانسور کرد.
دیگه از شاهکارهای ایرانزمین این هست که خبرنگار خبرگزاریفارس در زیرنویس (caption) عکسهای بزرگداشت امامموسیصدر! در حالیکه آرم همایش کلمهی "امل" هست و در تمام عکسها دیده میشه نمایندهی این جنبش را نمایندهی "جنبش عمل!" مینویسه. نه در یکی دو مورد، در ۱۶ مورد!!
چقدر این روزها دنیا یک امامموسیصدر میخواد.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
به یاد دوران گذشته و ...
آهنگ مریم سپید عطا (Atta) زیباست. من سالها قبل کاست آنرا گم کردم و بالاخره چند روز پیش جایی روی اینترنت پیدایش کردم . مریم سپید را هومن بختیاری هم با شعری در همریخته با همین نام خوانده است. ولی کار عطا چیز دیگریست.
مریم سپید- عطا (8.1 MB)