یه چیز جالبی راه افتاده به اسم مراکز «امداد سلامت» یا عناوین مشابه که در حقیقت خدمات پزشکی اولیه رو در خونه ارائه می‌کنند. یک‌سری شرکت‌های خصوصی هستند که دکتر و پرستار دارند و تلفن میزنید سریع میان خونه بالای سر مریض (با ماشین شخصی!). یک‌سری کارهای پزشکی خوبی رو انجام می‌دهند (معاینه و نسخه نوشتن، دارو یک‌سری همراه‌شون هست، تزریقات، فشار خون و امثلالهم).
زنگ زدیم امداد سلامت. ده دقیقه بعد از تلفن ما خانم دکتری با ماشین شخصیش رسید دم در خونه (دکتر عمومی بود). بیمار رو معاینه کرد، چون بیمار ضعف عمومی داشت، (به درخواست ما) آمپول تقویتی (که همراه داشت) تزریق کرد، چندتا نمونه‌ی خون گرفت و خودش نمونه‌‌های خون رو برد آزمایشگاه. گفت آزمایش خون جوابش دوساعته میاد. دارو هم تجویز نکرد گفت تا مطمئن نشم چیه نمی‌شه هیچ دارویی داد. خانم دکتر گفت که مراحل تشخیص اول آزمایش خون هست، اگر نتیجه مثبت باشه (مشکوک به کرونا) بعد باید سیتی‌اسکن انجام بشه، بعد اگر اون هم مثبت باشه میرن برای تست اصلی کرونا.
دو ساعت بعد نتایج آزمایش برای ما پیامک شده بود و خانم دکتر مسج زد که نتایج مشکلی نشون نمی‌دهند و یک نسخه فرستاد که همون شب از داروخانه تهیه کردیم (دارو رو می‌شه با نسخه‌ی پیامکی دکتر تهیه کرد، حداقل اون شب که برای ما شد). حال بیمار ما فرداش خیلی بهتر بود و تا پس‌فردا خوبِ خوب شده بود. خانم دکتر گفت که احتمالا سرماخوردگی یا آنفلوآنزا بوده. خانم دکتر تا خوب شدن مریض با پیامک با ما در ارتباط بود و جواب سوال‌ها رو سریع می‌داد.
کل هزینه‌ی معاینه، آمدن دکتر به منزل، آزمایش خو ن و آمپول تقویتی - بدون بیمه - حدود ۳۰۰ هزارتومن شود که تقریبا معادل کمتر از ۲۰ دلار می‌شه.
مشاهدات جانبی:
خانم دکتر که داشت معاینه می‌کرد موبایلش زنگ خورد. موبایلش رو جلوش گذاشته بود و یه جوری شد که همه - بی اختیار- دیدیم اسمی که برای شخص تماس‌گیرنده روی تلفن خانم دکتر ذخیره شده بود:
«مریض»!
خانم دکتر کلی خجالت کشید و شروع کرد کلی توضیحات داد که مریض زیاد داره و اسم همه‌شون یادش نمی‌مونه و از این حرف‌ها. ما آخرش خیلی چیز مفیدی از این صحبت‌هاش دستگیرمون نشد.
کیف خانم دکتر مثل کمد آقای ووفی بود. بعد برای هرچیزی دو سه دقیقه تا آرنجش رو می‌کرد توی کیفش و هزارتا چیز درمی‌آورد تا آخر اون چیزی که می‌خواست رو پیدا می‌کرد. ولی اعتماد به نفس پزشکی‌اش خوب بود و به ما هم اعتماد به نفس خوبی داد.
خانم دکتر رک و دقیق بود توی صحبت‌هاش، و جواب سوالات بسیار زیاد من - که دکترهای ایران خیلی تحمل نمی‌کنند - همه رو با دقت و حوصله داد.
دم در گفتیم این بچه‌مون هم گوشه‌ی صورتش ورم کرده ببینه چیز مهمیه یا نه. برگشت و یه معاینه‌ی سرپایی کرد و گفت گزیدگی هست،اصلا نگران نباشد.
خانم دکتر از ماشین که پیاده شد ماسک و دستکش نداشت. ولی وقتی وارد خونه شد ماسک زد و دستکش به دستش کرد.
شنیدیم از دوستان که برای گرفتن سیتی‌اسکن (اون‌هایی که آزمایش خونشون برای کرونا مثبت باشه) باید چندین ساعت توی بیمارستان توی صف ایستاد و معطلی داره.
مکان: شهر یزد
زمان: اواخر اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۹