خلایق در طول روز و پیش از افطار که گرسنه و تشنه‌اند و کمبود شدید کافئین و نیکوتین (و بعضا استغفرالله اتانول) دارند، بعد از افطار هم باد کردند و نمی‌تونند تکون بخورند. برای سحری هم که از خواب دارند می‌میرند. ماه مبارک فقط خودِ لحظه‌ی افطارش هست که همه سرش توافق دارند که لحظه‌‌ای بسیار شیرین و دل‌پذیر است.
یادمه چند سال پیش اومدم توی این وبلاگ و همچین نوشته ای دیدم که: اگه دنیای دیگه ای در کار نباشه، چه دلیلی داره خوب باشیم؟ (نه عینا ولی با همین مضمون)
خیلی دوست دارم بدونم بعد از چند سال جوابت به اون سوال چیه؟
و چطوری هنوز تونستی اعتقاداتت رو حفظ کنی و شک به دلت راه ندی؟
بعد از سالها هنوز به وبلاگتون سر میزنم و میخونم و لذت میبرم.