سیاحت غرب

دوهزار مایل (3200 کیلومتر) رانندگی در جنوب‌غرب آمریکا
لاس وگاس: شهر چراغ‌هاهنوز قدم از هواپیما بیرون نگذاشته‌اید که دستگاه‌های پر سروصدای قمار را در همه‌‌جا (از جمله در خود فرودگاه) خواهید دید. بیشتر این دستگاه‌ها یک‌نفره هستند: یک مشتری شانس خود را با دستگاه می‌آزماید. در کازینو‌های داخل شهر٬ میزهای قمار هم دیده می‌شوند و هزاران هزار بازی اعجاب‌انگیز ساخته‌ی ذهن این بنی‌بشر که بیش از هرچیز انگشت تعجب بر دهان شما می‌گذارد.

لاس وگاس هرچند شهری است بسیار کوچک٬ پرجمعیت‌ترین شهر ایالت نوادا (Nevada) در جنوب‌غرب آمریکا و مرکز خرید٬ تفریح و قمار آمریکاست. قمار در ایالات متحده فقط در ایالت نوادا٬ شهری کوچک در ایالت Connecticut  و چند محل در new jersey قانونی است. عملا شهر لاس وگاس  یک خیابان بزرگ است معروف به strip به طول 4-5 کیلومتر که دوطرف آن با هتل‌-کازینو‌های بزرگ پر شده. هر هتلی معماری خاص خودش را دارد. یکی به شکل شهر پاریس قدیم ساخته شده با برج ایفل و معماری قدیمی پاریس٬ یکی به شکل شهر نیویورک٬ یکی به شکل اهرام مصر... 

                    
 هتل پاریس                                        داخل یکی از هتل‌ها

کافیست یک‌بار در یکی از همین کازینو‌ها خانمی را (متاسفانه ایرانی) ببینید که عصبی و تند‌تند سیگار می‌کشد و اسکناس‌های صد دلاری را یکی پس از دیگری می‌بازد و با التماس از دوستش پول قرض می‌کند٬ یا برانکاردی را ببینید که مردی را که تمام زندگیش را باخته از کازینو خارج می‌کند تا هزاران بار خدا را شکر کنید که قمار در سایر جاهای آمریکا و در کشورتان غیرقانونی است٬ و هرگز هوس دوباره دیدن وگاس به سرتان نزند.

شاید تعجب‌آور باشد ولی در وگاس گوشت و غذای حلال هم به راحتی پیدا می‌شود (خیابان Fremont را دریابید). سد هوور (Hoover Dam) یا بولدر (Boulder Dam) در مرز ایالت نوادا و اریزونا یکی دیگر از  جاذبه‌های نزدیک وگاس به شمار می‌آید.

 سد هوور

اریزونا: ایالت دره‌های بزرگ٬‌کرکس و کاکتوس

شمال اریزونا پر است از کوه‌های متوسط و دره‌های عمیق از جمله دره‌ی معروف grand canyon به طول حدود 200-300 مایل (300-500 کیلومتر). جاده‌های آریزونا با تپه‌ماهورهای کم ارتفاع و پوشش گیاهی خیلی پراکنده جاده‌های ایران را به خاطر می‌آورد.

ما که هوس دیدن Grand Canyon غربی به سرمان زده بود٬ در جاده‌ی خاکی منتهی به‌آن به یک lodging  کوچک که توسط یکی‌دو خانواده‌ی کابوی اداره می‌شد برخوردیم. ظاهر محل و پرت بودن آن (جاده‌ی خاکی٬ وسط صحرا !) ما را کاملا قانع کرده‌بود که اگر واردش شویم حداقل یکی دو‌تا دو-لول! (shotgun) منتظر ما هستند. تعداد رای‌های سرنشینان مینی‌ون ما هم کاملا مساوی بود (نصف بچه‌ها می‌گفتند برویم٬ نصف می‌گفتند نه!). بالاخره با صلاحدید "مجمع تشخیص مصلحت ماشین" کمی دل و جرات به خرج دادیم و وارد شدیم.

خیلی زود اما، از محیط و افراد بسیار مهربان آنجا فهمیدیم که اشتباه کرد‌ه‌ایم. ما شاید از اینکه شام مجلل‌مان را با دسر و مخلفات نصف‌قیمت حساب کردند و چایی را هم به حساب خودشان گذاشتند خیلی متعجب نشدیم٬ ولی دیگر از آهنگی که سر شام فی‌البداهه با گیتار و نی‌لبک برایمان خواندند که "شما دوستانمان هستید که راه درازی را از ایران آمده‌اید و ما چقدر از دیدن شما خوشحالیم" واقعا انگشت به دهان مانده بودیم. بعد از شام هم camp fire  قشنگی درست کردند و ما مهمان مارش‌ملوی marshmallow داغ در کمپ صحرایی سرخپوستان (reservation) بودیم. شبی بود بس بیادماندنی دور از هیاهوی شهر در دل طبیعت ...  

فایل صوتی آهنگ را که بچه‌ها فیلم گرفته بودند من اینجا گذاشتم (حجم فایل تصویری خیلی بالا بود)

                    

کمپ کابوی‌ها                                      CentralGrandCanyon 

روز بعد Grand Canyon مرکزی را در میان برف و بوران و سرما دیدیم و شب به سمت فینکس مرکز ایالت آریزونا حرکت کردیم. شهر فینکس شهریست بزرگ از نظر ابعاد ولی بسیار پراکنده از نظر جمعیت. زیبا و سرسبز با نخل‌های بلند و یک رودخانه پهن و بزرگ که از وسط شهر می‌گذرد. 

 نمایی از فینکس  

اگر چندسالی باشد که در شمال‌شرق آمریکا (به اصطلاح نیو‌انگلند) به‌جز هوای مرطوب و جنگل چیز دیگری ندیده‌ باشید٬ حالا که تا فینکس آمده‌اید صبر و قرار نخواهید داشت تا یک دشت پر از کاکتوس هم ببینید. شاید بهترین گزینه برای این منظور پارک ملیOrgan Pipe Cactus در یکی از جنوبی‌ترین نقاط آریزونا باشد. این ناحیه گرم و خشک‌ترین نقطه‌ی آمریکا نیز به شمار می‌رود. 

                     
نمایی از پارک                                       کاکتوسی سه برابر قد من!

پارک ملی organ pipe تا خود مرز مکزیک ادامه پیدا می‌کند. هرچند در نقطه‌ی صفر مرزی پست کنترل گذرنامه وجود دارد٬ ولی به دلیل کثرت عبور غیرقانونی مکزیکی‌ها و قاچاق انسان و مواد مخدر از مرز (که در حال حاضر یکی از مشکلات بزرگ ایالات متحده است) یک پست بازرسی جدی در حدود بیست مایلی مرز قبل از پارک ملی ایجاد شده است. وقتی از سمت آمریکا به سمت پارک ملی رانندگی می‌کنید عزیزان پست بازرسی برای شما دست تکان می‌دهند و لبخند می‌زنند. ولی وقتی این مسیر را برمی‌گردید احتمالا با شنیدن اینکه "دانشجویان ایرانی" هستید و برای گردش این‌قدر به مرز نزدیک شدید دوتا شاخ بزرگ روی سرشان سبز شود! سوال اول مرزبانان اینست که: 
-"بابا آخه آمریکا این‌همه جای قشنگ و خوب داره٬ شما اومدید اینجا چه‌کار؟؟؟!!!" جواب واضح است: -" اومدیم کاکتوس ببینیم!!!". دوتا شاخ دیگر روی کله‌ی officer پدیدار می‌شود ...
طبق قانون باید گذرنامه و مدارک اقامت ما کاملا بررسی و تایید شوند. این‌هم نتیجه‌ی ماجراجویی بیش از حد! از ما می‌خواهند که تا مرکز کنترل مرزی (حدود 5 مایلی پست) به دنبال آن‌ها رانندگی کنیم. در مرکز کنترل٬ وارد سالنی می‌شویم که دور تا دور آن را بازداشتگاه‌های کوچک تشکیل داده. درب بازداشتگاه‌ها به‌جز یکی از آن‌ها که دو‌سه مکزیکی غیرقانونی در آن نگهداری می‌شوند باز است. کامپیوترها و دستگاه‌های کپی در همان سالن وسط هستند. دقایق اول به آن‌ها اختصاص دارد که مشخصات ما را بگیرند و فرم‌هایی که قرار است به جای دیگری فکس شود را پر کنند. بعد از ربع‌ساعت حالا بازجویی برعکس می‌شود! شش دانشجوی کنجکاوgraduate و ضمنا ایرانی صندلی‌ها را جلوی میز officer ردیف می‌کنند و سوال‌های خود را شروع می‌کنند. سوال‌های ما از طریقه‌ی عبور غیر‌قانونی از مرز و مظنه (قیمت) عبور هر کالای قاچاق شروع می‌‌شود (اگر خواستید وارد این business شوید ما حالا می‌توانیم به شما مشاوره بدهیم) تا تعداد قبایل سرخپوستی در ایالت Missouri ! و نقاطی از آریزونا که character!!! داشته باشد! و ... 
Officer بدبخت هم جواب هر سوالی را که نمی‌داند یا با تلفن یا با google search پیدا می‌کند و پرینت و تشکیلات. دوستان‌ما هم قدری در باب شکوه و عظمت کشور عظیم‌الشان جمهوری اسلامی افاضه فرمودند. یک نکته‌ی جالب این بود که officer‌ ای که نمی‌دانست ایران کجاست و حتی اسم خلیج فارس (persian gulf) را نشنیده بود، ایران را از persian cat و persian rug می‌شناخت. (کشوری که گربه‌هایش معروف‌تر از آدم‌هایش باشند... چه شَوَد !!!‌ )کم‌کم وقت شام جماعت ایرانی است! شام ما هم از پیتزای خود officerهاست! قاچاقچی‌های مکزیکی‌ از پشت میله‌ها با حسرت به ما نگاه میکنند. بچه‌ها می‌خواهند دست‌هایشان را بشویند. Private kendall صابون مایع می‌آورد ولی بچه‌ها می‌گویند دست‌شویی‌های اینجا کثیف است (ایرانی‌جماعت باید ایراد بگیره دیگه) !! ناچار ما را به سمت دست‌شویی خود officerها هدایت می‌کنند... ما حدود سه ساعتِ نسبتا fun در خدمت عزیزان border patrol بودیم. ما به officer‌های کلافه‌شده‌ی پست بازرسی مرزی آهو (Ajo) در جنوب آریزونا قول دادیم برایشان کلی  مشتری ایرانی بفرستیم! اگر احیانا سر و کارتان به این پست افتاد حتما سلام ما را بهofficer های مهربان آن‌جا به خصوص خانم private Kendall برسانید... 

سن‌دیه‌گو: شهری با زمستان‌های بهاری اگر سر و کارتان به آمریکا بیفتد حتما به سن‌دیه‌گو هم خواهید رفت٬ پس کوتاه‌تر در موردش می‌نویسم. سن‌دیه‌گو جنوبی‌ترین شهر مهم ایالت کالیفرنیا است که مانند سایر شهرهای این ایالت آب و هوایی بسیار خوب و مطبوع در تمام سال دارد. شهری است بسیار زنده با آفتابی درخشان و صبح‌هایی بسیار زیبا. مغازه‌های کنار ساحل آن تا اواخر شب باز هستند و خیابان‌های آن حداقل در آخر هفته مملو از جمعیت. از مهمترین دیدنی‌های آن SanDiego Zoo, SanDiego WildPark, SeaWorld  وLegoland  هستند. اگر به سن‌دیه‌گو سفر کردید غروب زیبای ساحل mission bay ، طلوع زیبای ناحیه‌ی کورونادو در SanDiego Bay ، و ساحل لاهویا La Jollaرا برای درست کردن بلال و سیب‌زمینی کلوخ از دست ندهید.

                        

باغ‌وحش سن‌دیه‌گو                          غروب mission bay

با تشکر از علی٬ سلمان٬ رضا٬ دانوش٬ اون‌یکی علی و روزبه همسفران عزیز و صادق و آرزو و سیاوش و مینا در ارواین که سفر را به یاد ماندنی کردند. این پست هم تقدیم به دوستانی که با عکس‌ها و ماجراهای ایران‌گردی‌شان قند در دل ما آب کرده‌ و می‌کنند!