سفر کنیم و مَخافَت کشیم و خوش باشیم ...

سه تا بلیطِ هواپیما خریده‌بودیم. سه تا صندلی کنارِ هم. صندلی وسطی‌مون پُشتی نداشت. مهما‌ن‌دار گفت جاتون رو عوض می‌کنم.

صندلی جدید پشتی داشت، ولی میزِ تاشوی یکی از صندلی‌ها قفل نمی‌شد و وِل بود. آقای مهمان‌دار اومد و مؤدبانه گفت: «بی‌زحمت موقع تیک‌آف با دست نگهش دار».

سرم رو برگردوندم طرفش. نگاه‌هامون قفل شد. آدمِ آروم و بامتانتی بود. یک لحظه در سکوت به هم نگاه کردیم.  هم اون سؤال من رو می‌دونست، و هم من جوابِ اون رو. بعد چند لحظه گفت  «ببخشید ...، تحریمیم دیگه...».

من لبخند زدم.

اون رفت به بقیه‌ی مسافرها برسه.